Jak żyli ludzie w Mezopotamii?
Historie Mezopotamii
tworzą ludzie napływający z różnych stron świata. Pierwsze
miasta,
powstawały w okolicach rzek Eufaratu i Tygrysu, założone przez mieszkańców Dolnej Mezopotamii – Sumerów. Okres ten nazywany jest rewolucją urbanistyczną. W każdym mieście znajdowała się świątynia, siedziba władcy i spichlerz. Każdy mieszkaniec Mezopotamii miał wydzielone zadanie. Gleba była w pobliżu rzek bardzo żyzna więc rolnicy zaczęli wytwarzac więcej jedzenia, dzięki temu niektórzy z nich mogli zając się rzemiosłem i handlem. Prowadzili oni również obserwacje zjawisk naturalnych i prowadziły one do wykształcenia systemu odmierzania czasu w jednostkach umownych. Miasto do pełnego funkcjonowania potrzebowało administracji co poprowadziło do wynalezienie pisma. Pierwszą formą był piktogram czyli pismo obrazkowe. Sumerowie nie tworzyli wielkich państw. Najbardziej znanymi są Uruk, Ur, które nazywamy miastami-państwami. Rywalizowały one ze sobą i czasami zdarzało się, że jedno z nich miało przewagę nad drugim i podporządkowywało je sobie tworząc imperium. Wtedy to zwycięskie miasto-państwo było stolicą. Najbardziej znanym władcą był Hammurabi. Podbił on ludy Sumeryjskie i podporządkował sobie całą Mezopotamię. Słynie on z kodeksu Hammurabiego. Powstał on ok. 1750r. p.n.e. Był on spisany na słupie w języku akadyjskim, zachował się aż do dzisiejszych czasów. Opierał on się na zasadzie „oko za oko ząb za ząb”. W Babiloni władca miał nieograniczoną władzę nazywamy to monarchią despotyczną i był on uważany za Boga. Społeczeństwo Mezopotamskie dzieliło się na warstwy: warstwa panująca i pozostała ludnośc, która dzieliła się na wolną i niewolnicy (w początkowym okresie państwa). Religia w Mezopotamii pełniła ogromną rolę w życiu państwa i człowieka, wierzyli oni w wielu bogów. Świątynie potrafiły być murami obronnymi dl państwa, a także domami władców. Mieszkańcy Mezopotamii, stworzyli wynalazki takie jak: pismo, radło, żagiel, koło; które istnieją do dziś, będąc nadal ulepszanymi i bardzo użytecznymi.
powstawały w okolicach rzek Eufaratu i Tygrysu, założone przez mieszkańców Dolnej Mezopotamii – Sumerów. Okres ten nazywany jest rewolucją urbanistyczną. W każdym mieście znajdowała się świątynia, siedziba władcy i spichlerz. Każdy mieszkaniec Mezopotamii miał wydzielone zadanie. Gleba była w pobliżu rzek bardzo żyzna więc rolnicy zaczęli wytwarzac więcej jedzenia, dzięki temu niektórzy z nich mogli zając się rzemiosłem i handlem. Prowadzili oni również obserwacje zjawisk naturalnych i prowadziły one do wykształcenia systemu odmierzania czasu w jednostkach umownych. Miasto do pełnego funkcjonowania potrzebowało administracji co poprowadziło do wynalezienie pisma. Pierwszą formą był piktogram czyli pismo obrazkowe. Sumerowie nie tworzyli wielkich państw. Najbardziej znanymi są Uruk, Ur, które nazywamy miastami-państwami. Rywalizowały one ze sobą i czasami zdarzało się, że jedno z nich miało przewagę nad drugim i podporządkowywało je sobie tworząc imperium. Wtedy to zwycięskie miasto-państwo było stolicą. Najbardziej znanym władcą był Hammurabi. Podbił on ludy Sumeryjskie i podporządkował sobie całą Mezopotamię. Słynie on z kodeksu Hammurabiego. Powstał on ok. 1750r. p.n.e. Był on spisany na słupie w języku akadyjskim, zachował się aż do dzisiejszych czasów. Opierał on się na zasadzie „oko za oko ząb za ząb”. W Babiloni władca miał nieograniczoną władzę nazywamy to monarchią despotyczną i był on uważany za Boga. Społeczeństwo Mezopotamskie dzieliło się na warstwy: warstwa panująca i pozostała ludnośc, która dzieliła się na wolną i niewolnicy (w początkowym okresie państwa). Religia w Mezopotamii pełniła ogromną rolę w życiu państwa i człowieka, wierzyli oni w wielu bogów. Świątynie potrafiły być murami obronnymi dl państwa, a także domami władców. Mieszkańcy Mezopotamii, stworzyli wynalazki takie jak: pismo, radło, żagiel, koło; które istnieją do dziś, będąc nadal ulepszanymi i bardzo użytecznymi.
Opracowała: Alicja Topolewska
ŹRÓDŁA:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz